นั่งนับดวงดาวเหงาๆอยู่คนเดียวที่ริมขอบสระน้ำในคนโด แล้วก็นึกถึงเพลง'คืนที่ดาวเต็มฟ้า'ที่เคยemailไปให้เธอพร้อมกับข้อความที่จารึกว่า(คืนที่ดาวเต็มฟ้าฉันจินตนาการเห็นหน้า(ชื่อเธอ)) ก็ตามธรรมดาของคนอกหักก็ต้องฟังเพลงที่ตอกย้ำซ้ำเติมหัวใจที่มันเจ็บปวดอยู่แล้ว แผลเลือดยังหยดอยู่เอาเกลือไปโรยซ่ะงั้น แล้วมันจะมีเพลงไหนที่ทำหน้าที่โหดร้ายนี้ได้ถึงใจเท่ากับ'ปฏิเสธไม่ได้ว่ารักเธอ'Kal/Clash ความจินตนาการมันก็เริ่มไส่ร้ายเธอว่าตอนนี้เธอกำลังอยู่กับเค้า แหละแล้วสมองมันก็ต้องตกหลุมพรางความมืดอีกครั้งหนึ่ง ความจินตนาการที่เป็นภาพที่เจ็บปวดมันก็เริ่มชัดเจนขึ้น แหละแล้วเราก็ต้องผิดสัญญากับตัวเอง/กับเธอว่า จะไม่คิดถึงผู้หญิงคนนี้อีก ว่าจะไม่เหลือช่องว่างในความคิดของตัวเองไปคิดเรื่องที่มันเจ็บปวดเพราะเธออีก แต่ตอนนี้ตัวเองต้องมานั่งร้องให้ริมสระว่ายน้ำแล้วฟังเพลง'ปฏิเสธไม่ได้ว่ารักเธอ'ไม่รู้กี่ร้อยรอบแล้ว
เวลาที่เรามีความสุขมันชั่งแสนสั้นเน่าะ ยังไม่ลืมวันแรกที่เราแอ๊ดเธอแล้วเธอpostบทกลอนหวานๆมาประจำในfriendster แอบไปยิ้มหวานแก้มปริคนเดียวอยู่สามวัน เธอเป็นแขกประจำในหัวใจเหงาๆดวงนี้อยู่เสมอ แหละแล้ววันนี้ความหวานของวันนั้นก็เหลือเพียงแค่ความทรงจำ ก็เลยต้องแอบหลบมุมมานั่งฟังเพลง'ทิ้งไว้ในใจ'-ยิ้มแก้มปริทั้งน้ำตา
ทุกๆเพลงที่ฟังมันต้องทำให้เราคิดถึงเธอ เพราะเคยemailเพลงที่เราชอบทั้งหมดไปให้ แล้วเธอก็ชอบเพลงเหล่านั้นมากๆ สติปัญญาเริ่มเสื่อม แต่ยังหยุดฟังเพลง'เจ็บหัวใจ'ไม่ได้ คล้ายๆว่ามีเด็กน้อยสองคนอยู่ในดวงวิญญานนี้ที่ชื่อว่าความทุกข์กับความสุขที่กำลังเรียกร้องความสนใจเราอยู่ ความสุขมันอยากฟัง'ดาวบนฟ้า ปลาในน้ำ เธอในฝัน' เพื่อที่จะให้เราทำใจสักที แต่ความทุกข์มันอยากฟัง'ไม่ยอมตัดใจ' เพื่อที่จะให้เราจมในความทรมานนี้ให้ได้นานที่สุด อยากจะdeleteเพลงที่มีอยู่ในIpodมากกว่า1000เพลง ก็เสียดายมันเพราะอุตส่าห์นั่งdownloadอยู่ตั้งหลายเดือน อยากจะทิ้งIpodลงสระก็เสียดายความน่ารักของมัน โว๊ยความรัก! หว่ยแตกสุดๆ!
แต่มองไปในทางบวก มันก็ซ่อนความหวานฉ่ำอยู่มากกับการที่ลมได้พัดผู้หญิงคนนี้มาเจอเราในครั้งนี้ เธอเป็นคนที่ชื่นชมในผลงานเรามาก ขนาดถึงเอารูปเมนูกับข้าวที่เราออกในวันvalentineวันนั้นไปpostในfacebookเค้าด้วย เพื่อนๆเค้าก็commentในทางที่ชื่นชมเรา happyสุดๆ มันเป็นกำลังใจให้เรามาก ภูมิใจมากเพราะคำชมนั้นเราได้ยิน/ได้อ่านจากคนที่เราแอบรัก อีกอย่างเธอก็ได้postบทกลอนหวานๆมาเป็นกำลังใจเป็นประจำในfacebookในวันที่เราอ่อนล้า ส่งข้อความมาอรุนสวัสดิ์/ราตรีสวัสดิ์เป็นประจำ ที่น่ารักมากกว่านั้นก็คือ เธอชอบส่งข้อความมาเตือนว่า 'อย่าลืมกินข้าวน่ะคนดี' (เพราะจริงๆแล้วเป็นคนที่ยุ่งกับงานมาก แล้วลืมกินข้าวเป็นประจำ) แล้วตอนที่เรากลับบ้านจากทำงานดึกๆ เธอยังอุตส่าห์ข่มตารอchatกับเราในmsn ถึงแม้เธอจะเหนื่อยกับงานมาก ประโหยคที่คุยกันอยู่ประจำก็คือ'รักน่ะคนดี คิดถึงน่ะคนดี วันนี้เหนือยมั้ย หลับฝันหวานน่ะหวานใจ' chatไปchatมาแล้วเธอก็หายเลย (หลับคาlaptopเป็นประจำ!) นอกจากเธอเป็นคนน่ารักแล้ว ยังทำอะไรๆน่ารักให้เราอีก น่ารักสุดๆ!
มันเป็นความรักรูปแบบใหม่ในยุคtechnologyนี้ กาลเวลาเปลี่ยนแปลง การที่เราแสดงออกความรักก็ได้เปลี่ยนตาม เพราะเด็กสมัยก่อน เวลาจะเขียนจดหมายรักจะต้องหากระดาษหอมๆปากกาหอมๆมาเขียน เเล้วเทแป้งspring songลงไปด้วยเกือบครึ่งกระป๊อง!
แต่ตอนนี้เธอไม่อยู่แล้ว ยังงงๆอยุ่ว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ มันเป็นความรักรูปแบบใหม่ๆ แปลกกว่าเพลง'ไม่รุ้จักฉัน ไม่รุ็จักเธอ'เสียอีก ความรักที่มันเรึ่มและต้องจบ ทั้งๆที่เราไม่เคยเห็นหน้ากันในโลกจริง ความรักบานผลิทั้งๆที่เราไม่เคยพบกัน และความรักก็ต้องร่วงโรยโดยที่ไม่มีโอกาสได้งอกงาม เศร้ายิ่งกว่าในนิยายเสียอีก
ถ้าเธอได้อ่านblogนี้อยากจะบอกเธอว่า ไม่โกรธเธอหรอกคนดี เธอคิดถูกแล้วที่เลือกที่จะรักเค้ามากกว่าผู้ชายที่ชีวิตวุ่นวายคนนี้ ดูแลเค้าให้ดีๆน่ะ ขอบใจสำหรับส่วนหนึ่งของหัวใจน้องที่เคยมีให้ผู้ชายขี้เหงาคนนี้ แต่จะขออนุญาติเธอว่า เราจะขอเก็บความทรงจำนี้ไว้ในใจไปถึงวันตายจะได้มั้ย?
P/s ถ้าชาติหน้ามีจริง เกิดชาติหน้าบ้านใกล้เธอน่ะ
